Haberler80

Çocuk cinsel istismarını düzenleyen Türk Ceza Yasası’nın (TCK) 103. maddesi ile ilgili af girişimlerini kaygıyla izliyoruz. 2016 yılından beri gündemde tutulan ve en son 15 Nisan 2020 tarihli İnfaz Yasası’nın TBMM görüşmeleri sırasında tekrar gündeme getirilen TCK 103 affı, kadın örgütlerinin ve kamuoyunun tepkisi sayesinde yasaya eklenememiş olsa da kimi iktidar partilerinden siyasetçi ve milletvekillerinin bu affın 15 Temmuz 2020 öncesinde mutlaka çıkartılacağı yönündeki beyanları kaygılarımızı artırıyor.

Kamuoyuna yansıyan son af teklifi taslağına göre;

• Çocuklara yönelik cinsel istismar/tecavüz nedeniyle yargılanıp mahkûm edilmiş ve cezası kesinleşmiş olanlar;
• Olay tarihinde başka bir kadınla evli değiller ise,
• Mağdur 14 yaşına basmış ise (yani 13 yaşında ise),
• Mağdur ile tecavüz faili arasında en fazla 15 yaş fark varsa,
• Mağdur şikâyetten vazgeçmiş ve
• Yasanın çıktığı tarihten önce resmi nikah yapılmış ise,

çocuk istismarcısı derhal serbest bırakılacak ve bu evlilik beş yıl sürdüğü takdirde hiçbir şekilde cezalandırılmayacaktır. Bu af teklifi, hem çocuk istismarcılarının/tecavüzcülerin cezasını çekmeden serbest bırakılması; hem de onların bu tecavüzlerini beş yıl daha sürdürerek “ödüllendirilmeleri” anlamına gelmektedir. Üstelik bu af çocuk cinsel istismarına/tecavüze iştirak edenleri, azmettirenleri, suçun işlenmesine yardım ve yataklık edenleri de kapsayacak ve bunlar hakkındaki tüm kamu davaları da düşecektir.

Bu konudaki en önemli ve olası tehlike ise; Anayasa Mahkemesi’nin, evlilik tarihi, mağdurun yaşı, taraflar arasındaki yaş farkı, olay tarihinde evli olmamak gibi koşulları iptal etmesidir. Bu durumda, “geçici” olduğu iddia edilen af, birdenbire tüm kız çocuklarını ve kadınları her yaştan tecavüz faili ile evlendirilme baskısı altında bırakacak genel bir uygulamaya dönüşecektir.

Af girişimlerini gündemde tutmak, “evlilik” adı altında 15 yaş altındaki çocukların cinsel istismarını ve tecavüzü, toplum ve yargı nezdinde meşrulaştırma girişimidir!

Oysa, Türkiye kamuoyunun hangi siyasi görüşten olursa olsun çocuk istismarına ve çocuk yaşta, erken ve/veya zorla evliliklere karşı olduğunu biliyoruz. Örneğin; Havle Kadın Derneği’nin bu yıl gerçekleştirdiği Erken Yaşta Evlilik Araştırması’na göre, kamuoyunda yaratılmaya çalışılan algının aksine muhafazakârlar da çocuk yaşta evliliğe karşıdır. Araştırmaya göre, toplumun büyük bölümü ideal evlilik yaşını kadınlar için 24, erkekler için 26 olarak görürken; “Kızınızı 18 yaşından önce evlendirir misiniz?” sorusuna yüzde 91,8 “Hayır” diyor. Evlenme yaşı, 9 olabilir diyenlerin oranı ise sadece yüzde 0,7.

“Cinsel istismara evlilik affı” konusunun gündeme getirildiği 2016 yılından beri cinsel istismar davalarında “mağdur şikâyetinden vazgeçti”, “birbirlerini seviyorlar”, “ailelerin rızası var”, “evlendiler”, “mahkûm edersek aile yapısı zarar görecek”, “bu durum bazı etnik gruplarda saygı duyulması gereken kültürel bir pratik” gibi gerekçelerle beraat kararları artmıştı. Nitekim son olarak, Elbistan Ağır Ceza Mahkemesi, kendisinden 9 yaş küçük olan 12 yaşındaki

Raporda Mor Çatı’dan destek alan kadınların maruz kaldığı şiddet biçimlerinin yanı sıra şiddetten uzaklaşmak için ihtiyaç duydukları destekler ve karşılaştıkları zorluklara dair detaylı bilgi yer alıyor. Mor Çatı sığınağında kalan kadınların deneyimlerine ayrılan bölümde ise şiddetin çok boyutlu etkilerini görmek mümkün.

Raporda ayrıca Mor Çatı’nın kadınlarla birebir dayanışma kurmanın yanı sıra şiddetle mücadele etmek ve toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlamak için gerçekleştirdiği atölye, görüşme, etkinlik ve yayınlara dair bilgi bulunuyor.

Kadın Sığınakları ve Da(ya)nışma Merkezleri Kurultayı Bileşenleri Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele için Acil Önlem/Eylem Planı Talebiyle Bir Kampanya Başlattı.

11 Mart’ta ilk Covid-19 vakasının açıklanmasından ve salgına karşı önlemlerin başlatılmasından bu yana kadına yönelik şiddet alanında çalışan kadın örgütleri olarak değişen çalışma koşullarımıza rağmen danışma ve dayanışma faaliyetlerimize devam etmeye, alanda alınması gereken önlemlere ve kadınların yaşadıkları sorunlara işaret etmeye çalıştık. Aynı süreç içerisinde tüm ikazlarımıza rağmen Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’ndan kadınların ihtiyaç duydukları desteklere ve bu desteklerin nasıl sağlanacağına dair yapılan açıklamaların ise somut ve detaylı bilgi içermediğini, sürecin kadın örgütleriyle koordinasyon içerisinde yürütülmediğini, aktarılan kısıtlı bilgilerin de uygulamada gerçekleşmediğini yaşayarak gördük.

Kadına yönelik şiddetle mücadelede muhatabımız yalnızca Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı değil, İstanbul Sözleşmesi’nin öngördüğü üzere koordinasyon içinde çalışması gereken İçişleri Bakanlığı ve Adalet Bakanlığı başta olmak üzere devletin bütün kurumlarıdır. Gördük ki Türkiye’nin kadına yönelik şiddetle mücadelesi açısından bir sınav niteliği taşıyan pandemi sürecinde yükümlülükleri olan devlet, bakanlıklar ve yetkili tüm kuruluşlar bu sınavdan kaldı. Bir kere daha anladık ki olağan ve olağanüstü dönemlerde kadına yönelik şiddete dair İstanbul Sözleşmesi’ni temel alan istikrarlı bir politikanın uygulanmasına ihtiyacımız var.

Devleti, şiddetten uzaklaşmak isteyen kadınlara destek veren biz bağımsız kadın örgütlerini dikkate alarak ve dahil ederek, aşağıdaki talepleri içeren bir acil önlem/eylem planını hazırlamaya ve tüm devlet mekanizmalarını ve yerel yönetimleri kapsayarak, ivedilikle bu planı uygulamaya çağırıyoruz.

Taleplerimiz

* Alo 183, sadece kadına yönelik şiddet alanında başvuru alan Acil Yardım Hattı olmalıdır. Kadın örgütlerinin şiddet hattına ilişkin önerilerine de danışılarak kapasitesi ve personelin niteliği artırılmalı, kolayca ulaşılabilir hale getirilmelidir. Alo 183 hattı için kamu spotları hazırlanarak etkili mecralar aracılığıyla kadınlara duyurulmalıdır.

* Sığınak ve acil barınma ihtiyacının karşılanması için sığınak sayısı ve kapasitesi artırılmalı,  gerektiği takdirde bunun için uygun kamu binaları ve özel yerleşkeler devreye sokulmalıdır.

* 6284 sayılı Kanun ve İstanbul Sözleşmesi etkin ve eksiksiz şekilde uygulanmalıdır! 6284 sayılı Kanun ve İstanbul Sözleşmesi’ni uygulama konusundaki dirençler ve fiili engeller ivedilikle ortadan kaldırılmalıdır. HSK’nın 6284 ile ilgili kısıtlama kararı geri çekilmeli ve valilik, kaymakamlık, kolluk kuvvetleri arasındaki koordinasyon ivedilikle ve mazeretsiz sağlanmalıdır.

* Telefonla konuşamayacak durumda olan kadınlar için işlevli bir uygulama olan KADES, tüm platformlarda etkin bir şekilde duyurulmalı/paylaşılmalıdır.

* Kadınların şiddet sonrası destek mekanizmalarına erişimi için Pandemi önlemleri çerçevesinde kolaylaştırıcılık sağlanmalıdır. Hastane, karakol ve adliye süreçlerinde gerekli önlemler alınmalıdır.

* Kadına yönelik şiddete karşı sosyal, hukuki ve psikolojik desteklerin online platformlarda gerçekleştirilebilmesi için çalışmalar ivedilikle  güçlendirilmelidir.

* Kamu spotu aracılığıyla kamuoyuna, salgın önlemleri

Koronavirüs salgını süresince kurultay bileşenlerinin çalışma durumları ve iletişim bilgileri

Koronavirüs salgını önlemlerinin alındığı şu günlerde kadına yönelik şiddetle mücadele alanına dair gözlem ve önerilerimize dair bilgi notumuzu paylaşıyoruz.

Kadınların bu süreçte şiddetten uzaklaşabilmeleri için alınması gereken acil önlemler ise şöyledir:

1- Online sosyal, psikolojik ve hukuki destek verilsin, sosyal yardımların arttırılması, ulaştırılması için Sosyal Hizmet Merkezi kriz masaları oluşturulsun.

2- Alo 183 Acil Yardım Hattı olarak çalışsın. Hat sadece kadına yönelik şiddet konusunda destek versin ve kapasitesi artırılsın.

3-  Kolluk kuvvetleri görevini yapsın! Şiddet uygulayanın evden uzaklaştırılması için gerekli uzaklaştırma kararlarını alsın ve alınanların takipçisi olsun.

4- Sığınak ve acil barınma ihtiyaçları salgına ilişkin sağlık önlemleri uygulanarak sağlansın.

5-  Aile Sağlığı Merkezleri tarafından ücretsiz doğum kontrol araçları ve ertesi gün hapı dağıtılsın.

Koronavirüs nedeniyle evlere kapanan kadınlar güvende mi?

Virüsün yayılmasını önlemek amacıyla evlere kapanmamız kadınlar olarak bizi bir tehlikeden korurken bir başka tehlikeye açık hale mi getiriyor? Dünya Sağlık Örgütü’ne (DSÖ) göre 3 kadından 1’i yakını bir erkek tarafından fiziksel veya cinsel şiddete maruz kalıyor. DSÖ’nün verileri dünya üzerindeki en yaygın insan hakkı ihlalinin kadınlara yönelik olduğunu gösteriyor. Daha önceki salgın deneyimleri, salgın süresince kadınlara yönelik şiddetin arttığını ve buna karşılık koruyucu ve önleyici faaliyetlerin azaldığını gösteriyor[1]. Özellikle toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin derin olduğu ve kadınların şiddetten uzaklaşmak için ihtiyaç duyduğu hukuki ve sosyal desteklerin nitelikli olmadığı ülkelerde bu risk daha da artıyor.

Herkes için güvenli bir alan olması gereken evlerin, kadınlar ve çocuklar için şiddete maruz kaldıkları alanlar olduğunu biliyoruz. Kadınlara en çok kocası, babası, partneri veya abisi gibi en yakınındaki erkekler şiddet uyguluyorlar. Bunun yanı sıra ev içindeki cinsiyetçi ve eşitsiz iş bölümü, yemek, temizlik ve çocuk bakımı gibi bugünlerde artan iş yükünü tamamen kadınların omuzlarına yüklüyor. Çin’deki karantina sürecinde eve kapanan çiftlerin karantina kalkar kalkmaz boşandıklarını gördük. Aynı şekilde basın yoluyla Amerika ve Avrupa’daki deneyimlerin de bundan farklı olmadığını takip ediyoruz. Kadınlar için salgın hastalıktan kaçmanın bedelinin ev içi şiddete maruz kalmak olduğunu dünyanın farklı yerlerindeki deneyimlerde görüyoruz.

Kadınlar karantina sürecinde desteklere ulaşabilecek mi?

Mor Çatı’yı arayan kadınların deneyimleri bizlere şiddetten uzaklaşabilmek için var olan desteklere erişimlerinde sorunlarla karşılaştıklarını gösteriyor. Kadınların ihtiyacını anlayan sosyal çalışma yapılmaması, koruma kararlarının zorlukla ve kısa süreli verilmesi, sığınaklarda niteliksiz sosyal çalışma, kolluk kuvvetinin gerekli bilgiyi sağlamak ve destek vermek konusunda isteksiz davranması, gizlilik kararı uygulanmasında yaşanan koordinasyon sorunları, ayni ve maddi desteklere erişim zorlukları gibi sorunlar sık sık paylaşılıyor. Halk sağlığı sorunu ile karşı karşıya kaldığımız bugünlerde yıllardır sorunlu çalışan bu mekanizmaların işlemez hale geldiğini gözlemliyoruz.

Halihazırda sadece

Kadına yönelik şiddet artıyor

Ev içinde bulunmamız gereken günlerde maalesef kadının en yoğun şiddete maruz kalarak güvenli olarak addedilemeyen ev içi başta olmak üzere kadına yönelik şiddet artmaktadır.

11 Mart 2020-26 Mart 2020 15 GÜNLÜK ŞİDDET HATTI VERİLERİMİZ

7/24 Mor Salkım Kadın Dayanışma Derneği 0531 033 88 44

Bize ulaşanlar: 133 kadın ve 15 erkek

Danışma hattına ulaşanların %90 evli, %80 ortalama 2 çocuklu ve 18-45 yaş aralığındadır.

Kadınlar yoğun olarak Bursa başta olmak üzere, Balıkesir, Eskişehir, Diyarbakır, Urfa ve İstanbul’dan ulaşmıştır.

Etnik köken: Türkiye cumhuriyeti vatandaşı yanısıra Suriye, Endonezya, Afgan göçmen ile Almanya’da yaşayan geçici Türkiye ikamet eden Türk vatandaşı

Maruz kaldıkları şiddet: Fiziksel şiddet, psikolojik şiddet, cinsel şiddet, ev içinde yalnızlaştırma ve hapsetme, dijital/siber şiddet

Arama zamanları: Sabah ve öğlen arası ile gece saatleri

%50 kadın hapiste olan eşlerinin dışarı çıkma durumlarına dair ne yapacağız paniği ile bize ulaşmıştır.

%45 kadın sığınma evi yerleşme talebi ile ulaşmıştır.

Hattımıza ulaşan erkekler ise eşini şiddete maruz bırakmış ve nerede olduğuna ulaşmak isteyen, kız kardeşinin eşinden şiddete maruz kaldığını bildiren, komşusunun eşinden şiddet gördüğünü ihbar eden kişilerdir.

İlgili süreçte illerde bulunan kadın sivil toplum örgütleri ile dayanışma sağlanmaktadır.

Süreçte Bursa ve farklı illerde barolar, Şiddet Önleme İzleme Merkezleri, emniyet, halk sağlığı ve Bursa ili kadın muhtarları, Türkiye’de kadın dernekleri işbirliği yapılmıştır ve yapılmaya devam edilecektir.

Korona virus salgın sürecinde Mor Salkım Kadın Dayanışma Derneği nasıl hizmet vermektedir?

Mor Salkım Kadın Dayanışma Derneği/Bursa

7/24 şiddet hattı ve danışma merkezi ile kadın ve çocuğa yönelik şiddete hizmet verir. Temsilciliği ya da şubesi yoktur.

* 7/24 şiddet hattımız gönüllülük esasımızla yürümektedir (0 531 033 88 44).

* Kadına ve çocuğa yönelik şiddet durumunda ilgili kurumlarla ve STK işbirliği sağlanmaktadır.

* Danışma/Dayanışma Merkezimiz geçici süre kapalıdır yüz yüze hizmet verilmemektedir.

* Hukuksal süreçlere dair Baro Kadın Hakları Merkezi’ne yönlendirme yapılmakta ayrıca gönüllü avukatlarımızdan destek alınmaktadır. İhtiyaç durumuna göre danışan ile online görüşme sağlanmaktadır.

* Psikolojik destek sürecine geçici olarak ara verilmiştir. İvedilik arz eden danışanlara online hizmet verilmektedir.

* Hattımıza ulaşan sığınma evine yerleşme talep eden kadınların ilgili kurumlara yönlendirmesi yapılmaktadır.

* Ulusal kadın sivil toplum örgütleri (danışma merkezi olan), ilgili kamu kurumları (Emniyet, Aile Çalışma Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü, ŞÖNİM, il halk sağlığı ilgili birimleri), Baro ile işbirliği yapılmaktadır.

* Kadın ve çocuğa yönelik şiddete dair mevcut yasal süreç işleyişine dair savunuculuk yapılmakta ve sürece dair sorunlar ve aksaklıklara dair ilgili kurumlara bildirim yapılmaktadır.

* Eğitim ve etkinliklerimiz ve projelerimize  geçici olarak ara